Drutowanie we florystyce

Drutowanie to jedna z podstawowych technik, którą musi znać każdy florysta. Drut jest tak powszechnym materiałem technicznym, że trudno wyobrazić sobie wykonanie niektórych kompozycji florystycznych bez jego użycia. Drut jest niezwykle pomocny w wielu sytuacjach, zazwyczaj jednak korzystamy z niego w takich celach jak:

• Usztywnienie, wzmocnienie lub uzyskanie odpowiedniego kształtu całej łodygi lub punktowo, np. gerbera.
• Przedłużenie łodygi (np. chryzantema gałązkowa) lub całkowite jej zastąpienie drutem (np. róża do bukietu ślubnego).
• Przedłużenie ogonka liściowego, np. liść salalu.
• Utworzenie „sztucznej łodygi” w celu umieszczenia np. szyszki w kompozycji lub bukiecie.

Rodzaje drutów florystycznych do drutowania

1. drut cięty żarzony o średnicy 0,4 – 1,8 mm
2. drut cięty zielony o średnicy 0,4 – 1,8 mm
3. drut cięty cynkowany o średnicy 0,4 – 1,8 mm

 
Na rynku dostępne są różne rodzaje drutów o różnych szerokościach. Jak zatem dobrać średnicę  drutu? Wszystko zależy od przeznaczenia – wybierając drut trzeba wziąć pod uwagę:

• grubość łodyg, np. u szafirka 0,4 – 0,7 mm, a u gerbery 0,7 – 1,2 mm
• ciężar i długość rośliny np. w bukiecie ślubnym
• sztywność i wielkość blaszki liściowej, np. salal czy hedera to 0,4 – 0,8 mm
• zastosowanie zadrutowanego elementu, np. bukiet ślubny czy wieniec rzymski.

 
REKLAMA

 

Sposoby drutowania i ich stosowanie we florystyce

 
1. DRUTOWNIE ZEWNĘTRZNE polega na wbiciu drutu w dno kwiatowe równolegle do łodygi (np.gerbera) lub zagięciu w literę „U” i zahaczeniu o pierwszy rozwinięty kwiat (np. frezja). Następnie okręcamy drut wokół łodygi w miarę gęsto. Technikę tę stosuje się do roślin takich jak róża, gerbera, anturium, goździk – używanych w bukietach okolicznościowych, wieńcach, wiązankach pogrzebowych czy bukietach ślubnych.
 

 
2. DRUTOWANIE WEWNĘTRZNE polega na umieszczeniu skośnie podciętego drutu odpowiedniej grubości wewnątrz łodygi, z jednoczesną asekurując łodygi palcami, by drut jej nie przebił. Można go wprowadzić przez środek kwiatostanu od góry, aż do wsunięcia całego drutu w łodygę, lub od dołu jeśli łodyga jest krótsza od drutu, przy czym wprowadzając drut na koniec musi on być wbity w dno kwiatowe.
 

 
Drutowanie wewnętrzne ma zastosowanie w roślinach z pustą łodygą, np. gerbera, szafirek narcyz, anemon, pełnik lub bardzo delikatną wewnętrzną strukturą łodygi, np. cantedeskia – używanych w bukietach okolicznościowych, wieńcach, wiązankach pogrzebowych, bukietach ślubnych.

 
3. SZYNOWANIE polega na umieszczeniu dwóch krótkich drutów po zewnętrznych stronach łodygi, na tej samej wysokości, tworzących szynę, którą mocujemy do łodygi poprzez owinięcie zieloną taśmą florystyczną. Owijanie zaczynamy centymetr nad i kończymy centymetr pod drutami. To rozwiązanie pozwala na miejscowe dogięcie łodygi rośliny do odpowiedniego kształtu. Stosowane w bukietach ślubnych i okolicznościowych.

 
4. DRUTOWANIE DZIDOWE polega na umieszczeniu drutu zagiętego w literę „U” na końcówce łodygi – około 3-4 cm od końca łodygi tak, by jego krótsza część kończyła się równo z łodygą, a dłuższą okręcamy w taki sposób by połączyć łodygę z krótszą częścią drutu. Podczas owijania pilnujemy, by kolejne zwoje były coraz niżej, jeden pod drugim, nie więcej niż trzy. Po zakończeniu pozostaje jeden drut poniżej łodygi. W przypadku roślin o krzaczastej budowie (np. gipsówka, hortensja) zagięty drut przekładamy przez pierwsze rozgałęzienie, a u frezji za pierwszym kwiatem w kwiatostanie.

 
5. DRUTOWANIE WIDŁOWE polega na zgięciu drutu na połowę i nałożeniu zagiętej części drutu na końcówkę łodygi i owinięciu jednym z drutów drut z łodygą po czym zostają dwa druty jednakowej długości.

 
6. Przedłużenie łodygi lub zastąpienie jej drutem najczęściej wykorzystuje się przy wykonywaniu bukietów ślubnych lub wieńcach rzymskich. W tym celu skracamy łodygę do wymaganej długości , dobieramy grubość drutu w zależności od rośliny – jej ciężaru i budowy – oraz wybieramy drutowanie dzidowe lub widłowe. Grubość drutu jest dobrze dobrana, gdy roślina utrzymuje się w pozycji pionowej na nim. Zastosowanie do róż, goździków gałązkowych, gipsówki, eustomy, żywotnika, jodły itd.

7. Przedłużenie ogonków liściowych wykorzystujemy do wykonania korsarza, wykończenia bukietu ślubnego czy dekoracji do włosów. Grubość drutu zależna jest od wielkości liścia i mieści się w przedziale 0,4 – 0,7 mm. Drutem przebijamy blaszkę liściową pod nerwem głównym, w odległości 1/3 długości liścia od części z ogonkiem liściowym, a następnie przesuwając drut wbijamy go z powrotem w blaszkę liściową po drugiej stronie nerwu. Zginamy drut jak do drutowania dzidowego i okręcamy na ogonku, od blaszki liściowej w dół, zwój przy zwoju. Tak zadrutowany liść pozwala na ukształtowanie blaszki liściowej w dowolny sposób.

8. Utworzenie „sztucznej łodygi” stosuje się w przypadku np. szyszek – polega to na umieszczeniu drutu w ostatnim otwartym rzędzie łusek (tak by był niewidoczny) i skręceniu kilkukrotnym drutów ze sobą. Sztuczną łodygę tworzymy tez np. dla cynamonu. Tu przekładamy drut przez naturalny otwór w zwinięciu kory cynamonowej i w zależności od sposobu montażu w kompozycji/ bukiecie druty skręcamy na końcu lub na środku cynamonu.