Udostępniamy dla czytelników kolejne 3 tomy rekolekcji weekendowych z tyniecką ikebaną, których autorem jest Hieronim St. Kreis. W tych rekolekcjach rozważania będzie wspierała tyniecka ikebana – sztuka układania kwiatów o wschodnich korzeniach, jednak opracowana w Tyńcu od podstaw na potrzeby liturgii, traktowana jako modlitwa, praca i dar.
Reklama
Bóg nie przerywa dialogu z nami, zapoczątkowanego na modlitwie, ale ten dialog wzbogaca podczas naszej pracy, także przez nasze spotkania z ludźmi i czas odpoczynku, pomagając nam zgłębić Ewangelię.
W sumie nic nowego. Wiemy, że Jezus w swoich przypowieściach o Królestwie Bożym wielokrotnie odnosił się do najprostszych prac, dobrze znanych swoim słuchaczom, i do wydarzeń z życia codziennego.
Drogi Pana i Jego ludu. Część 1b
Mamy za sobą materiały pomocnicze do głównych części rekolekcji obejmujących cały rok liturgiczny. Chcę jednak uzupełnić część pierwszą, stąd numeracja (1 b), która podpowiada miejsce tomiku w całości.
Uzupełnienie obejmie jedną uroczystość i kilka świąt (styczeń–luty); po nich nastąpią niedziele zwykłe od drugiej do ósmej, zatem część okresu zwykłego po Chrzcie Pańskim do rozpoczęcia Wielkiego Postu.
Nasze shippo (na okładce i na drugiej stronie) ma zachowaną taką samą pozycję, jak w części pierwszej, natomiast oczyszczone zostały przegrody na obwodzie i pozostał pusty trzymacz. Obraz pusty? Może pełne otwarcie?
Gdy szklanka jest napełniona, jej zawartość można wypić, trochę upić i resztę rozcieńczyć wodą, można wszystko wylać, wypłukać, może nawet szklankę wyparzyć, jeśli ma być do niej wlane coś zupełnie innego. Jakkolwiek lubimy naczynia napełnione, potrafi my także docenić puste i czyste, gotowe do przyjęcia tego, czym chcemy je wypełnić.
W tej części okresu zwykłego dzieje się dużo nowego. Do drugiego lutego śpiewa się kolędy, ale w liturgii i jej czytaniach Jezus jest już dorosłym mężczyzną; po chrzcie i kuszeniu na pustyni rozpoczyna działalność publiczną i będzie spotykał się z ludźmi, którzy mają już po swojemu ustawione życie (część przegród czy naczyń wypełnionych), a On będzie im proponował dość gruntowną korektę dalszej życiowej drogi.
Drogi Pana i Jego ludu. Część 1b
Drogi Pana i Jego ludu. Część 4
Okres wiosenny, ze względu na ruchomość Wielkanocy, ma dość duże przesunięcia w kalendarzu liturgicznym. W części trzeciej udało się nam zasygnalizować – przed Wielkim Tygodniem – uroczystość Zwiastowania Pańskiego (25 marca), którą przesuwa czasem niedziela Wielkiego Postu albo Triduum Paschalne. Opuściliśmy uroczystość świętego Józefa, oblubieńca Maryi (19 marca).
Przesunięcia ciągną się czasem do czerwca i Niedziele Wielkanocne w pobliże własnych dat przesuwają uroczystości (np. świętego Wojciecha, biskupa i męczennika, jednego z głównych Patronów Polski – 23 kwietnia) czy święta: świętego Marka Ewangelisty (25 kwietnia), Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (31 maja).
Po uroczystości Zesłania Ducha Świętego blisko siebie występują uroczystości i święta, którymi otwieramy tę część naszych rozważań rekolekcyjnych, zaczynając od uroczystości Przenajświętszej Trójcy i kończąc na uroczystości świętych Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca).
Następnie wrócimy do całego bloku niedziel zwykłych (9–22 niedziela), aby zamknąć rozważania drugą klamrą uroczystości i świąt od lipca do końca sierpnia. Taki plan uporządkowania materiału wydaje się najbardziej praktyczny.
Drogi Pana i Jego ludu. Część 4
Drogi Pana i Jego ludu. Część 5
Przed nami ostatnia część roku liturgicznego. Otworzą ją święta i uroczystości od września do listopada. Jak poprzednio, wymienione zostaną wszystkie, według kalendarza archidiecezji krakowskiej, choć tylko część z nich znajdzie większy ślad w naszych rozważaniach. Do nich dołączą dwa wspomnienia maryjne (15.09. i 07.10.) oraz Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych (02.11.).
Po nich nastąpią niedziele zwykłe od dwudziestej trzeciej do trzydziestej czwartej, dzięki czemu ukaże się też cel całego roku – doprowadzenie wiernych do Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata.
Nasze shippo (na okładce i na drugiej stronie) ma zapewne dość zaskakujący kształt. Aby go zrozumieć, warto przeglądnąć okładki poszczególnych części. Zmiany pozycji, wypełnienia pól, sygnalizują różne możliwości. Najdokładniejszym naprowadzeniem jest jednak powrót do DROGI PANA…, cz. 2., na stronę 40, z rysunkiem dwóch krzyży nałożonych na studium postaci człowieka. Aby uzyskać taki rysunek, trzeba postawić jedno shippo na drugim i skrzyżować je ze sobą.
Drogi Pana i Jego ludu. Część 5
