Im bliżej wiosny tym bardziej szukamy jej oznak w przyrodzie i wokół nas. Wiosenne kwiaty cebulowe i bulwiaste są doskonałym materiałem florystycznym do wiosennych aranżacji. Nie tylko cięte, ale także doniczkowe. Tak jak na kwiat cięty, tak mnóstwo gatunków i odmian roślin cebulowych możemy pędzić w doniczkach i cieszyć się ich kwiatami znacznie wcześniej niż zakwitną naturalnie w ogrodach i parkach. Doniczkowe – w przeciwieństwie do ciętych – mają dodatkowy dla florystów walor – są dostępne w całości, razem z cebulami, które też mają walory dekoracyjne. Dodatkowo kwiaty cebulowe z doniczek można użyć już we wczesnej fazie rozwoju pąków kwiatowych czy kwiatostanowych. Tym bardziej staną się w aranżacjach zwiastunami wiosny, zwiastunami budzącej się z zimowego uśpienia natury.


Reklama

Rośliny cebulowe

Wiosenne kwiaty cebulowe to nie tylko najbardziej znane tulipany, narcyzy i hiacynty, ale także cały szereg gatunków tzw. drobnocebulowych nazywanych też ładnie „galanterią cebulową”. Ozdobne rośliny drobnocebulowe to umowne określenie grupy roślin cebulowych i bulwiastych o niewielkich rozmiarach swych podziemnych organów przetrwalnych – cebul i bulw. Dzisiaj głównie o nich, z wyjątkiem narcyzów i hiacyntów mających duże cebule, ale nie sposób ich pominąć, bo dominują w Polsce w doniczkowym asortymencie cebulowych.

Zapraszamy do galerii zdjęć: Kwiaty cebulowe w kompozycjach z Floradania.dk:

Drobnocebulowe

Cebulica (Scilla)

Do pędzenia w doniczkach nadają się 2 gatunki cebulicy – Tubergena (Scilla mischtschenkoana, d. S. tubergeniana) o kwiatach bladoniebieskich i syberyjskiej (S. siberica) o kwiatach niebieskich oraz 2 odmiany cebulicy syberyjskiej – ‘Alba’ o kwiatach białych i ‘Spring Beauty’ o kwiatach ciemnoniebieskich. Towarem handlowym są już rośliny z jednym rozwiniętym kwiatem w pierwszym kwiatostanie. Ich trwałość jest bardzo dobra.

Cebulica syberyjska

Cebulica Tubergena

Krokus (szafran) (Crocus)

Do uprawy doniczkowej stosuje się te same odmiany które znamy z ogrodów i parków, a więc niebieskie ‘Rememberance’, ‘Flower Record’ i ‘Grand Maître’, białą ‘Jeanne d’Arc’, wielobarwne ‘Pickwick’ i ‘King of the Striped’(wszystkie wywodzące się od gatunku Crocus vernus), żółto kwitnącą ‘Golden Yellow’ i inne żółte odmiany (wywodzące się od Crocus flavus). Nie wszystkie kwiaty krokusów zakwitają równocześnie, a dłuższemu kwitnieniu sprzyja niższa temperatura.

Krokusy
Przebiśnieg (Galanthus)

Do pędzenia w doniczkach nadają różne gatunki przebiśniegów, ale najczęściej spotykany jest przebiśnieg pospolity (inaczej śnieżyczka przebiśnieg, G. nivalis) oraz przebiśnieg Elwesa (G. elwesii). Przebiśnieg pospolity reprezentują odmiany: ‘Maxima’ o okazałych pojedynczych kwiatach lub ‘Flore Pleno’ o kwiatach pełnych. Przebiśniegi nadają się na pędzenie od połowy stycznia – początków lutego, ale u nas są mało popularne.

Szafirek (Muscari)

Szafirki doskonale nadają się do pędzenia w doniczkach, chociaż uprawiane są także na kwiat cięty na małe bukieciki lub do niskich kompozycji. W uprawie najczęściej spotykamy odmiany szafirka armeńskiego (M. armeniacum) o pojedynczych niebieskich kwiatach: ’Blue Pearl’, ‘Blue Spike’ i ‘Early Giant’, ale można też pędzić szereg innych oryginalniejszych odmian tego gatunku, np. ‘Fantasy Creation’ o kwiatach niebieskawo zielonych i na dodatek pełnych. Z oryginalniejszych szafirków można spotkać: szafirek Auchera (M. aucheri) odmianę ’Blue Magic’ o kwiatach pojedynczych jasnoniebieskich i gatunek szafirek szerokolistny (M. latifolium) o kwiatach pojedynczych, niebieskich w górnej części kwiatostanu i granatowych w dolnej oraz oryginalnych szerokich liściach. Szafirki rozkwitają powoli jeśli zapewnimy im chłodniejsze miejsce.

Śnieżnik (Chionodoxa)

Do uprawy doniczkowej polecane są następujące gatunki i odmiany śnieżników: Ch. forbesii (o kwiatach niebieskich z białym środkiem), Ch. forbesii odmiana ‘Pink Giant’ (o kwiatach różowych), Ch. luciliae (o kwiatach barwy lawendy z białym środkiem) i Ch. luciliae odmiana ‘Alba’ (o kwiatach białych).

Śnieżnik lśniący

Narcyz (Narcissus)

Narcyzy – zwłaszcza te o żółtych kwiatach z dużym przykoronkiem – najczęściej nazywamy żonkilami. Nie jest to poprawna nazwa botaniczna, bo żonkil to konkretny gatunek – narcyz Jounquilla lub odmiany uprawne od niego pochodzące, ale głęboko zakorzeniona w naszym codziennym języku.

Do uprawy w doniczkach nadają się głównie miniaturowe odmiany narcyzów o kilku lub kilkunastu kwiatach na jednym pędzie. Oprócz najpopularniejszej żółtej odmiany ‘Tête-à-Tête’ (też nazywanej żonkilem), poleca się m.in.  ‘February Gold’, ‘Jetfire’, ‘Geranium’, ‘Pipit’, ‘Jack Snipe’ i narcyzy tazetta tzw. „paperwhite” (odmiany ‘Galilee’ czy ‘Ziva’). W doniczkach można też pędzić niektóre tradycyjne odmiany wysokie, m.in. ‘Dutch Master’, ‘Golden Harvest’ i ’Carlton’, a z genetycznie niskich (ale nie miniaturowych) odmianę ‘Mound Hood’.

Narcyze

Narcyz 'Rip van Winkle' z grupy pełnych

Narcyzy 'Tete-a-Tete' w pełni kwitnienia posadzone do omszonych kamiennych donic

Narcyzy doniczkowe są gotowe do sprzedaży po 1-2 tygodniach pędzenia w szklarni w temperaturze 15-18oC. Powinny mieć rozwinięte kilka liści a pomiędzy liśćmi wyczuwalny pąk kwiatowy, co podniesie efekt wizualny roślin w momencie sprzedaży. Można też narcyzy oferować w nieco późniejszym stadium – pierwszych wybarwionych pąków kwiatowych. Rośliny w późniejszej fazie rozwoju prezentują się atrakcyjniej, ale czas ich wartości handlowej jest krótszy.

Narcyzy w doniczkach możemy przechować w chłodni w temperaturze 0,5-2oC, przy dobrej cyrkulacji powietrza.

Hiacynt wschodni (Hyacinthus orientalis)

Bogactwo odmian hiacyntów oferowanych w doniczkach jest imponujące, a wciąż pojawiają się nowe. Z najbardziej popularnych spotyka się niebiesko kwitnące – ‘Blue Star’ i ‘Delft Blue’, różowe – Anna Marie’, ‘Fondant’ i ‘Pink Pearl’, fioletowe – ‘Amethyst’, ‘Ostara’ i ‘Splendid Cornelia’, białe –  ‘Carnegie’, ‘L’Innocence’ i ‘White Pearl’, a rzadziej ciemno karminowoczerwoną odmianę ‘Jan Bos’ oraz łososiowo-morelową ‘Gipsy Queen’. Wyhodowano także hiacynty o pełnych kwiatach, a coraz popularniejsze (także do pędzenia w doniczkach) stają się odmiany kilkupędowe z grupy multiflora, o kwiatach białych, różowych, niebieskich i fioletowych, nieco mniejszych i luźniejszych kwiatostanach, ale mające bardziej naturalny charakter.

Hiacynt 'Blue Jacket'

Hiacynty

Hiacynty doniczkowe trafiają do handlu w różnych stadiach rozwojowych kwiatostanów, zależnie od wymagań klientów i okresu jaki upłynie zanim trafią do ostatecznego odbiorcy. Najwcześniej hiacynty mogą być oferowane do handlu, gdy pędy kwiatostanowe wyrosną na długość co najmniej 5 cm. Jeśli hiacynty będą przesadzane do większych pojemników i mis, ich kwiaty w kwiatostanie powinny być oddzielone jedne od drugich. Hiacynty nie muszą mieć wybarwionych kwiatów w kwiatostanie. Stąd powinny być oferowane w kolorowych doniczkach odpowiadających barwie kwiatów i zaopatrzone w kolorową etykietkę ze zdjęciem, a dodatkowo z instrukcją dalszego postępowania.

Hiacynty

Hiacynty wielopędowe z grupy Multiflora

Najlepiej sprzedawać doniczkowe hiacynty od razu, gdyż nie są zbyt przydatne do przechowywania w niskiej temperaturze i wysokiej wilgotności względnej powietrza, jaka z reguły panuje w chłodni. Istnieje w takich warunkach zagrożenie wystąpienia zgnilizny wierzchołków powodowanej przez grzyby z rodzaju Penicillium. Jeśli hiacynty muszą być przechowywane 2-3 tygodnie (co może się zdarzyć zwłaszcza przed ważnymi świętami takimi jak Boże Narodzenie, Dzień Kobiet czy Wielkanoc), należy wstawić je do pomieszczenia o temperaturze 0,5-2oC, gdy nastąpi oddzielenie pojedynczych kwiatów w kwiatostanie. Należy dodatkowo zapewnić bardzo dobrą cyrkulację powietrza, a liście i pędy kwiatostanowe muszą pozostawać cały czas suche.

Zapraszamy do galerii zdjęć: Kwiaty cebulowe w kompozycjach z Floradania.dk:

O autorze

Dariusz Sochacki

ur. w 1966 roku w Skierniewicach, absolwent Wydziału Ogrodniczego warszawskiej SGGW, specjalizacja z roślin ozdobnych; od października 1992 roku do listopada 2015 roku pracownik naukowy najpierw Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa, a potem Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach, specjalista z zakresu ozdobnych roślin cebulowych (rozmnażanie, w tym kultury in vitro, diagnostyka wirusologiczna, uprawa i pędzenie) oraz roślinnych zasobów genowych; Doktorat nauk rolniczych z zakresu ogrodnictwa w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach w 2002 roku, sekretarz Stowarzyszenia Producentów Ozdobnych Roślin Cebulowych działającego przy Instytucie Ogrodnictwa (od 1994 roku), wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Skierniewicach (2008-2015). Od 1 grudnia 2015 roku adiunkt w Katedrze Roślin Ozdobnych SGGW w Warszawie. Stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie rolnictwo i ogrodnictwo nadany przez Radę Wydziału Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury Krajobrazu SGGW w Warszawie w 2019 roku. Autor kilkudziesięciu publikacji naukowych i doniesień konferencyjnych, ponad 100 artykułów popularno-naukowych, dwóch książek popularnych opublikowanych w Wydawnictwie Działkowiec („Rośliny cebulowe w ogrodzie”, 2006 i „Dalie”, 2010), współautor trzech oryginalnych odmian roślin ozdobnych (narcyz ‘Heweliusz’ i ‘Passat’ oraz tulipan ‘Agalia’).